دخترم
خيلي خوبه که آدم به فکر خواهرش باشه و از همه بخواد براي موفقيتش دعا کنند
اما يادت باشه ، اگر چه به اين اميد مي نويسي که ديگران هم از نوشته تو استفاده کنند و آن را بخوانند اما نبايد براي ديگران بنويسي.. نبايد فکر کني که اگر نوشته هاي تو در فرصتي کوتاه خوانده نشد پس بايد مأيوس بشي و دست از نوشتن برداري.
تو براي خدا و به خاطر تجربه کردن و آموختن خودت و بيان چيزهايي که فکر مي کني، بنويس. دير يا زود اهلش خواهند آمد و نوشته هاي تو را خواهند خواند و شايد نظري هم گذاشتند. اگر هم نگذاشتند به تو بدهي نداشتند که قهر کني يا گلايه.
تو را خيلي بزرگتر از اين مي شناسم و اميدوارم آن خود بزرگ را باز هم شاهد باشم.
پدرت