چندسالی ست که قمی شده ام
روزگارم بدنیست
تکه نانی دارم
دبه آبی شیرین
گاه گاهی سوهان
چندتایی دندان
وکویری که دراین نزدیکی ست
خشک وبی آب وعلف
آب درفلسفه ی من شوراست
توت های شهرم همه برروی زمین می ریزد
وانارش چه ترک هادارد!
چندسالی ست که قمی شده ام
پیشه ام تدریس است
گاه گاهی به اضافه کاری
ساعتی می گذرانم شاید
پرشودچاله ی خرجم روزی
چه خیالی چه خیالی می دانم
کامن بیهوده ست
نشودچاه به یک شبنم پر!
....ادامه دارد.
تاریخ : شنبه 92/4/15 | 6:0 عصر | نویسنده : فاطمه سادات مخبر | نظر