رمضان یعنی طواف خانه ی دلهابالبی تشنه ودستی خالی

رمضان یعنی به درگاهش سرنهادن وعاجزانه درخواست توبه کردن

رمضان یعنی تثبیت بندگی

رمضان یعنی اثبات مقاومت مابه خودمان وتقویت روح وجسم ضعیفمان

رمضان یعنی جداشدن از نفس وبال گشودن درآسمان عبادت وبندگی

پروردگارا!درآسمانت بال های عاری ازهواوهوس های جسمانیمان رامی گشاییم به امیدگشایش ازسوی تو.

بارالها!این بندگان حقیرت راتنهامگذارکه اگرازتوجداشویم وبدون توباشیم به کدام درگاه لطف ورحمت پناه ببریم؟

الهی!ازفاضل ورحمان ورحیمی چون تو چه بخواهیم که هرچه بخواهیم بازهم کم است.

بارالها!دستهای خالیمان راخالی برمگردان که چون توخالی برگردانی دست های گدایی وبندگیمان راسوی چه کس می توانیم درازکنیم؟

الهی!به نیازهایمان آنچنان که لیاقت دادی اجابت ده چه بساکسانی هستندکه هنگامی که بیشترویاکمتردهی توراازیادمیبرند.

ای امید دلهای ما!نگذارکه بابی کسی هایمان به راه های سیاهی ونومیدی رویم.

ای امیددلهای تنها ،ای امیدبی کسان!توماراامسال نیزبه ضیافتت خواندی وبرای باردیگر دربهای مغفرت وتوبه ات رابه روی مابازکردی.الهی دراین ضیافت بزرگ توکمکان باش وتوبه دادمان برس تادرضیافت های بعدتلیاقت حضورپیداکنیم.

به نظرشماسال های بعد جزءبندگان خاص هستیم وبا دعوت نامه های زرین به سویمان می آیندیا...؟

به امیدروزی که همه ی منتظران عاشق به غائبترین معشوق خودبرسند.

یاحق