سلام ای امام مهربانم.
سالهاست که به انتظار آمدنت فقط نشسته ایم.
اما اینبار من می خواهم برای انتظارت تلاش کنم.
نه،باسکوت و نشستن هیچ کاری از پیش نمی رود.
نه،باید عمل کرد.عمل کرد به حرف هایی که فقط برای دلگرمی خودمان است.
چه فایده که به انتظار ظهورت باشیم ولی در پیش روی ظهورت نقشی نداشته باشیم.
سخت هست که عادت نشستن را ترک کنیم و البته عادت های روز مره ی دیگر را...
ولی سختی هر انتظاری شیرینی پایانی دارد.
پایانی که از هر شیرینی شیرین تر است.
مخصوصا اگر این پایان انتظار برای ظهور یار باشد.
ای پسر فاطمه دیگر از نشستن خسته شده ام.
ای امام رؤوف من از هم اکنون برای ظهورت در تلاش و تکاپو هستم،
وحتی یک لحظه هم ایست نمی کنم.
برای چیزی که انتظارش سخت است تلاش خسته کننده نیست،
آن هم تلاش برای ظهورش.
هم اینک کوچکترین و البته اولین گام تلاش را برمی داریم.
دیگر دروغ نمی گوئیم حتی به خودمان.
باخودمان قرار بگذاریم هر روز یک گام ترک عادت.
اللهم اعجل الولیک الفرج والعافیة و النصر
رب صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
به امید ظهور حق
یاحق